Sztuka

Sztuka poetycka. Pomimo, że do wczoraj krótkotrwale królowała zima , a dziś już halny i wiosennie, to zimowe pejzaże nastroiły mnie poetycko. Zatem poniżej kilka nieprzeciętnych wierszy o zimowej tematyce.

"Wstawanie wczesnym rankiem" , autor : Robert Burns, przekład Zofia Kierszys. Wichura przestwór szarpie, rwie, Na niebie chmury wzdyma. Z poświstem, z rykiem dmie i dmie - Zima na świecie, zima. Mam wcześnie wstawać? - Ależ skąd! Na samą myśl się zżymam; Gdy wzgórza w bieli śniegu śpią - Zima na świecie, zima. Ćwierkanie ptaków w głogach brzmi, Ich loty mróz powstrzymał. Noc wchłania w siebie krótkie dni - Zima na świecie, zima. Mam wcześnie wstawać? - Ależ skąd! Na samą myśl się zżymam; Gdy wzgórza w bieli śniegu śpią - Zima na świecie, zima.

"Zima z wypisów szkolnych" , autor : Konstanty Ildefons Gałczyński. Któż to tak śnieżkiem prószy z niebiosów? Dyć oczywiście pan wojewoda; módl się, dziecino, z całą krainą - niech Bóg mu siły doda; śnieżku naprószył, śnieżek poruszył dobry pan wojewoda. A któż na szybach maluje kwiaty, czy mróz, czy mróz, dziecino? Nie, to rączuchną dla siebie, żabuchno, starosta ze starościną; srebrzyste prążki, listki, gałązki dla ciebie, dziwna dziecino. A któż te śliczne zawiesił sople za oknem u okapu? Czy może także mróz niedobry swą fantastyczną łapą? Bie, moje złoto, to referenci, podkierownicy, nadasystenci nocą nie spali, hurra! wołali, sople poprzyklejali. Hej, tam w Warszawie jest pan minister siwy i taki miły, przez okno rzuca spojrzenia bystre, bo chce, by dla ciebie były zimą sopelki, śniegi i lody: wszystkie zimowe wygody. Jeżeli tedy sanki usłyszycz i dzwonki ich tajemnicze, wiedz: to minister w skupionej ciszy nacisnął taki guziczek, że gwiazdki dzwonią i gwiazdki lśnią nad miastem i nad wsią.

"Część mowy" (fragment) autor : Josif Brodski, Przekład : Stanisław Barańczak. Nie, nie dostaję bzika: po prostu zmęczyło mnie lato. Zacznę szukać koszuli w komodzie - i już zmarnowałem niedzielę. Niechby choć zima raz przyszła i zasypała czubato to wszystko: miasta, ludzi, a na początek - zieleń. Nic tylko spać w ubraniu lub czytać nie wiedzieć czemu od środka cudzą książkę - aż reszta roku, wolno stąpając jak owczarek, co uciekł niewidomemu, przekroczy asfalt w miejscu dozwolonym. Wolność jest wtedy, gdy zapominasz pisowni nazwiska tyrana, a ślina w ustach smakuje słodziej niż chałwy Persji, i chociaż mózg skręcony masz jak róg barana, nic nie kapie ci z oczu niebieskich.

"Berlin 1913" autor : Julian Tuwim. O smętne, śnieżne nevermore! Dni utracone, ukochane! Widzę cię znów w Café du Nord W mroźny, mglisty poranek. Strach, słodki strach od stóp do głów, Dygot błękitnych, czułych nerwów, I sen był znów, i list był znów: Mgła legendarnych perfum. Lecz nie ma mnie i nie ma mnie, I nigdy w życiu mnie nie będzie. Zostanę w liście, zostanę w śnie, W tkliwej, śnieżnej legendzie. Nic o tym nie wiesz. Czekasz, drżąc. Dzień sennie sypie się i szepce. Ach, serce moje i młodość mą W srebrnej nosisz torebce. Wczoraj? A co to było? Tak: Carmen, kareta, wino, walce… Mignęło w oczach. Nie – to ptak, Wyszyty na woalce. Pusto i ciepło w tym Café. Zima się w oknie szronem perli. Nie przyjdę. Idź. Nie spotkasz mnie. …Wielki, wielki jest Berlin. Ten wiersz w formie poezji śpiewanej wykonuje Leszek Długosz ( znajdziecie na YT ), napisał również do niego muzykę - jego interpretacja to mistrzostwo. Wiersze są w takiej formie na jaką pozwala blogger - skumulował wiersz w zwykły tekst zamiast wersów i w żaden sposób nie można tego zmienić - przynajmniej ja nie wiem jak to zrobić - macie jakieś rady w tym względzie ? Póki co życzę Wam spełnienia marzeń , Mikołaj w drodze !!